Ο Σέρκης ήταν δικηγόρος στο Κτήμα την εποχή μετά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο. Λέγουν οι παλαιότεροι πως έχανε σχεδόν όλες τις δίκες, ως εξ αυτού έμεινε η περιόνυμος φράση «Λοαρκάζεις τζιαι τον Σέρκη δικηγόρο»;
Ένας εκ των υιών του σπούδασε καθηγητής και δίδασκε
στο Γμνάσιο της Πάφου. Μια φορά στην τάξη σήκωσε έναν μαθητή να πει το μάθημα.
Ήταν ο Χρήστος Φωτιάδης από την Τάλα, ένας κακός μαθητής που ποτέ του δεν
διάβαζε. Εκείνη την ημέρα ήξερε το μάθημα, και το είπε φαρσί.
Ο καθηγητής του έκπληκτος, θέλωντας να τον παινέσει
του λέει,
-Μπράβο ρε Χρήσο, και μια φορά τα είπες απταίστως,
θα σου βάλω 20.
Κολακευμένος και γεμάτος περηφάνια ο καλός μαθητής,
με έπαρση και θέλοντας να αντιπαραβάλει τον εαυτό του ως καλό έναντι μοιανού
κακού, του απάντησε,
-μα νομίζεις δάσκαλε ότι εν τζι΄ ο Σέρκης
δικηγόρος;
Φυσικά δεν ηξερε πως ο καθηγητής ήταν υιός του
Σέρκη, ο οποίος κατακόκκινος από θυμό του λέει,
-δεν παίρνεις 20 παίρνεις κούλλουρο.
