Οι τοκογλύφοι είναι αμείλικτοι, δεν λυπούνται ούτε στεναχωρούνται όταν αναγκάζουν τους χρεώστες να τους εξοφλήσουν οι οποίοι τις πλείστες φορές οδηγούνται στη πτώχευση ακόμα και στην αυτοκτονία.
Ο
ΠετρασιήληςΑχμέτ ήταν ένας μεγαλέμπορος Τουρκοκύπριος που είχε μπακάλικο στη
πλατεία του Μουττάλου και πωλούσε λιανικώς, αλλά δίπλα είχε αποθήκες γεμάτες
όλων των ειδών προϊόντων που πωλούσε χοντρικώς σε άλλους μαγαζάτορες της πόλης
και των περιχώρων. Είχε πολλά χρήματα αλλά καθώς φιλάργυρος, ήθελε περισσότερα.
Έτσι ταυτόχρονα με το εμπόριο ησχολείτο με την τοκογλυφία.
Οι
τοκογλύφοι σπάνια χάνουν χρήματα, γιατί βάζουν τους δανειολήπτες πρώτα να
υπογράφουν για το επιστραφέν ποσό στην
συμφωνημένη ημερομηνία. Είναι σπάνιες οι φορές που ξεγελάστηκαν, ώστε αυτές μένουν
ως κατορθώματα που τα διηγείται ο κόσμος.
Μια φορά ο Μήτρος Ιωακείμ ένας φημισμένος πονηρός, πήγε
για δανικά. Ο Πετρασιήλης ήτο πολύ απησχολημένος καθώς είχε πελατεία και του
είπε να περιμένει. Ο Μήτρος όμως που βιαζόταν, του αρχίνησε κουβέντα και στο
πόδι συμφώνησαν το ποσό και για να μην καθυστερεί από τους πελάτες του πρότεινε
να συντάξει το έγγραφο. Ύστερα αφού ο Πετρασιήλης το διάβασε του έδωσε τα
χρήματα.
Πέρασε όμως καιρός και ο Μήτρος δεν επέστρεφε τα
χρήματα. Αφού απόειδε ο τοκογλύφος, τον πήρε δικαστήριο.
Όμως ήταν μεγάλη η έκπληξη του όταν το δικαστήριο
δεν έβγαλε καταδικαστική απόφαση. Όταν ο δικηγόρος του εξήγησε το λόγο από τη
μια θύμωσε, και από την άλλη θαύμασε την πονηριά του Μήτρου που στο συμφωνητικό
έγραψε μετά την ημερομηνία εξόφλησης μια λόγια φράση που αναιρούσε το χρόνο
εξόφλησης, και καθώς ήταν αρχαία φράση, ο Τούρκος εφέντης δεν εννόησε.
Η φράση που αναιρούσε την ημερομηνία ήταν … ή «Εν καιρώ
τω δέοντι», δηλαδή μόλις βρεθεί ο κατάλληλος χρόνος, ή η κατάλληλη ευκαιρία.
